به طور معمول، برای زدن علوفه و چمن محل هایی که امکان کار چمن زن ها و دروگرها فراهم نیست، از علف تراشهای دوشی و پشتی استفاده می کنند. امروزه علف زن های موتوری بنزینی، در دو نوع 2 زمانه و 4 زمانه موجود می باشند که هر کدام به طبع، مزایا و معایب منحصر به خود را دارند. مزایا و معایب این دو نوع علف زن به فاکتورهای متفاوتی، از مانورپذیری، به عنوان یک فاکتور کاربرپسندی، گرفته تا توان خروجی، به عنوان یک فاکتور فنی بستگی دارد.
تفاوت های عمده ای بین علف زن های 2 زمانه و 4 زمانه وجود دارد که فراتر از تعداد مراحل توانی انجام گرفته در موتور آنها می باشد. آنچه بدیهی ست، هر یک از این علف زن ها کارایی منحصر به فرد خود را دارند که با شناسایی ویژگی های هر دو، می توان انتخاب صحیحی داشت.
- علف تراش موتوری (بنزینی) یا برقی برای کوتاه کردن علف های هرز داخل باغ ها و حاشیه فضای سبز و تراشیدن علوفه جاتی نظیر یونجه، شبدر و کشت های علوفه ای و غیره استفاده می گردد.
- در علف تراش دوشی موتور و تیغه به صورت مستقیم با هم در تماس هستند و بر روی دوش سوار می شود و به همین خاطر به آن علف تراش دوشی می گویند.
- در علف تراش پشتی یا شیلنگی موتور و تیغه توسط یک شیلنگ با هم کوپل می شوند و موتور دستگاه بر پشت سوار می شود و به آن علف تراش پشتی (علف زن کوله ای ) می گویند.
- علف تراش پشتی دارای انعطاف بیشتری نسبت به نوع دوشی می باشد ولی استهلاک نوع دوشی آن کمتر می باشد.
- تیغه های علف زن موتوری (بنزینی) یا حاشیه زن موتوری دارای تیغه های دو پره، سه پره و چهار پره می باشد که بر اساس مقیاس باغ و فضای سبز و نوع پوشش علف تراش مناسب یا حاشیه زن انتخاب می گردد.
نقد و بررسیها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.